Japthi

maartje, 13 juni 2012
India , Kundapura Railway Station 30°

Nog geen dag nadat ik het laatste mailtje had geschreven kwam de regen uit de lucht vallen. Elk jaar vergeet hoeveel regen hier valt het wat een ongelooflijk rotzooi er ontstaat. Ohhhh en vergeet ik bijna, al die beesten, werkelijk, wat een ramp voor iemand zoals ik die na al die jaren nog steeds niet gewend is aan wolf-spinnen, kakkerlakken en slangen. En weet je wat we vorige week in de keuken hadden?? Een cobra, een echte cobra! Ik probeerde het te filmen, maar kon alleen maar rond gillen en springen, er staat dus niets op de camera. Volgens Shobha en oma, was het een goed teken, en ze bijten tenslotte niet, want zegt Shobha dan: we bidden tot elke dag tot deze God??!!

We hebben al water moeten scheppen uit het kantoortje en een van de klaslokalen, de hele midden plaatst ligt zo goed onderwater als het echt hard regent en in de meisjes kamer komt het water door de muur naar binnen. Thja… nu wordt Koni pas echt getest! Gelukkig waren er al heel veel dingen in werking gezet en wordt er op dit moment heel hard gewerkt om heel Koni watervrij mee te maken. De kinderen hebben er allemaal geen last van. Die genieten van elk moment dat er regen is en willen alleen maar hun regenjasje aan en buiten spelen.

Eindelijk is dan ook de ‘store-room’ bijna klaar en rondom de speeltuin komt een mooie rand. En ach zoals altijd, gebeurd het allemaal wel, maar iets later dan gepland en dan denk ik weer; Maart waarom heb je je zo opgewonden. Het gebeurd nu toch ook gewoon. Maarja, ik zal altijd wel zo blijven. Als ik iets gedaan wil hebben, moet dat het liefst vandaag, in India denkt men daar anders over. Klein cultuur dilemma.

En dan onze kleine held Vino. Elke ochtend als ik aankom rijden staat hij daar met zijn tasje op zijn rug te wachten tot hij naar school kan. Hij vind het fantastisch, is helemaal kapot als hij thuis komt, maar geniet intens! Volgens de juffrouw is hij de beste van de klas, haha, dat zegt ze vast tegen elke moeder! Ik snap nu eindelijk hoe moeders zich voelen als ze hun kind afleveren bij de crèche, ik zeg zelfs de andere moeders gedag en we staan met zijn alle te wachten (en te kijken) hoe ‘onze’ kinderen naar binnen gaan.

Annaja is weer op en top en geniet en danst weer de hele dag, Vidhya maakt zich klaar voor school, maar we doen het langzaam aan, ze heeft toch wel wat achterstand opgelopen en we gaan nu kijken hoe we dit kunnen gaan aanpakken. De kinderen roepen de hele dag: Holland Holland met hun handen in de lucht!! Ze weten het nog van 2 jaar geleden. Er is nog een andere vrijwilliger en die is Portugees, dus de ene kant van het lokaal is Oranje en de andere kant, groen met rood. Zien kunnen we de wedstrijden niet, want ze worden midden in de nacht uitgezonden, maar misschien, als we vanavond winnen, huur ik zondag wel een kamer en ga ik daar kijken!

En…we hebben eindelijk een extra lerares, een echte, uit Kundapur, hopelijk wil ze even blijven (ze is pas net begonnen, dus even afwachten) en hoeft ze niet meteen over 6 mnden te trouwen!

Geniet van de wedstrijd en de foto’s!

Liefs Maart

Ps Liesje!! Gefeliciteerd!