Japthi

Soms, soms kunnen de dingen in een keer allemaal veranderen, zeker in zo’n land als India! Drukke week en het hele weekend doorgewerkt, haha mijn overuren krijg ik vast nog wel eens terug in vakantie dagen, gelukkig vind ik het heerlijk en doet het me goed. Dus geen Goa dit weekend, wel een hele zaterdag bij de architect (aannemer) en gister bij de kinderen. We hebben een nieuwe helper ‘oma’ maar veelte lief en daar maken de kinderen mooi gebruik van, dus zondag moet ik bij de kinderen zijn.

Nou kan ik sinds een maand midden in de nacht wakker worden en denken, waar zijn we aan begonnen met het bouwen van een nieuw weeshuis en is de nieuwe constructie wel groot genoeg. Zaterdag mochten we de tegels, de vloer, de kranen, de keuken etc..gaan uitzoeken, met wat hulp vanuit het thuisfront is het allemaal gelukt. Maar opeens zat ik zo naar de tekeningen te kijken en toen dacht ik….nee, dit is nooit groot genoeg! De slaapvertrekken worden prachtig en de eetzaal & keuken ook, maar we redden het niet met de ruimte! De nieuwe constructie is aangebouwd aan het ouderlijke huis van Shobha’s oudtante. Een huis wat totaal niet is gemaakt voor kinderen laat staan een weeshuis, maar de jongens zouden daar gaan slapen. Na heel wat discussie en heen en weer gebeld met Nederland (was er geld beschikbaar voor nog een constructie, zo ja hoeveel etc..) toch maar besloten dat het anders moest. En toen zei de architect opeens, wat zou je ervan vinden als we het ouderlijke huis slopen en er een nieuw gebouw van maken!? Ik keek Shobha aan, want ik dacht al die tijd dat we niet aan dat huis mochten komen, wist ik veel welke geesten of voorvaderen in dat huis hadden gewoond. Maar om een verhaal kort te maken; Shobha was het er totaal mee eens. Nu krijgen we dus nog extra; een groot slaapvertrek voor de jongens, een extra douche ruimte, een kantoortje én een extra klaslokaal waar ik intens blij mee ben. Met de Stichting gaat het goed en we kunnen het bekostigen, dank Nederland! En nu geen slapeloze nachten meer voor mij en geen achteraf gevoel, van “hadden we maar”….Nee, het kost misschien iets meer en het zal wat langer duren, maar we doen het goed, echt goed en dat is het belangrijkste! Nu nodig ik natuurlijk iedereen uit om bij de opening te zijn, want het wordt echt een feest, (ik schat ergens in mei/juni)!

Even terug naar de kinderen.
Veel gebeurd in een korte tijd. Eerst maar even over Geetha, het meisje met het geestverhaal. Wat uiteindelijk natuurlijk geen geest is, maar wel een groot probleem. We hebben haar laten opnemen in een instelling, maar daar mocht ze vanwege goed gedrag en een dosis medicijnen alweer na 2 dagen naar huis. Stukje bij beetje komen we achter haar geschiedenis en die is nog erger dan we dachten. Haar moeder heeft als prostituee gewerkt en is waarschijnlijk daarom gaan drinken, haar zus heeft dan ook een andere vader, ouders nooit getrouwd, wat hier illegaal is. Moeder heeft zich dood gedronken en vader is verongelukt. Wat er allemaal binnenhuis is gebeurd blijft een raadsel, want daar was alleen Geetha bij en die kan zich niets meer herinneren. Door de hulp van een vriendinnetje weten we eindelijk wat Geetha heeft, ik had er nog nooit van gehoord, foetel alcohol syndroom. Helaas nooit te genezen en er komen heel veel stoornissen bij kijken. Geetha is nu weer bij ons, maar ik weet niet of ze kan blijven, laten we het hopen, want bij ons is ze toch echt het veiligst.

Met de rest van de kinderen gaat het heel goed. Kishor en Jaya –Kumar hebben steeds minder last van epileptische aanvallen en Jaya kumar krijgt om aan te sterken elke dag een “pakje” pasta, haha hij vind het heerlijk. Chitra is sinds de operatie liever, opener en behulpzamer geworden, ik ben echt heel dol op haar en kan heel goed met haar samenwerken. Gowri is bezig met leren lezen, nog een hele klus en vorige week zijn Gowri en ik met zijn 2tjes naar Goa, geweest. Ik had geen zin om weer alleen te gaan en Gowri vind zwemmen fantastisch, dus ik dacht waarom niet, ik blij, zij blij. Rakshita is aan het trainen voor de marathon, met die dunne beentjes van der! De kleintjes krijgen elke dag één op één les, ieder 20 minuten volledige aandacht, werkt prima en ze kijken er echt naar uit. Helaas maar één vrijwilliger op het moment en dat maakt het werken soms zwaar, hopelijk krijgen we volgende maand weer nieuwe mensen.

En vanaf 1 januari heb ik ook officieel mijn huis opgegeven en woon ik nu volledig bij Shobha en haar familie, al mij hebben en houwen staat nu letterlijk in een hoekje van 1 bij 2. Haha, wonderbaarlijk hoe weinig je eigenlijk nodig hebt om gelukkig te zijn. Maar over een maandje krijgt Shobha, 48, voor het eerst van haar leven een eigen plek en ik mag daar ook wonen, ze zijn namelijk bezig met het bouwen van een extra kamer op dit huis, echt iets om naar uit te kijken.
Ik kan uren doorgaan met vertellen, maar ik laat het hier weer even bij. Ik moet namelijk een nieuwe wasmachine kopen, want die was vandaag voor de zoveelste keer kapot gegaan en de helper-vrouwen hebben al de was met de hand moeten wassen, iets wat ik ook altijd moet doen, maar voor 14 kinderen is het toch wat veel. Ik denk aan jullie en het idee dat ik hier weer een jaar moet blijven zonder naar Nederland te gaan om iedereen te zien, speelt soms wel door mijn hoofd, maar ik kan het ook snel weer los laten, zeker als ik bij de kids ben. Loslaten is iets wat je hier wel leert, erg goed voor mij!

Veel liefs Maart

En kijk even naar Kishor en zijn dierentuin!

ps lieve tante Beppie gefeliciteerd met uw verjaardag morgen
pss Jannek succes met je laatste week en spannend straks je nieuwe baan, ben echt heel trots op je!
Psss broer succes met je nieuwe plannen, ik heb er alle vertrouwen in
pssss Aren het zou echt super zijn als het door zou gaan, Kat bedankt alvast voor al de moeite die je hebt gedaan.
psssss Ik heb eindelijk een betere verbinding dus kan skypen, het lijkt me leuk om af en toe weer eens iemand te spreken, voeg me maar toe, heb ook een camera gekocht! (skype naam: maartindia)
pssssss Chesse en Suus geniet van jullie nieuwe huis!
Psssssss Tes en Elselien, bijna is het zover, ik kijk uit naar het goede nieuws en ben heel benieuwd naar de namen
pssssssss en lieve familie, ik zal op de 24ste even een mooi kaarsje aansteken voor opa en oma.
psssssssss Maria,I know you don’t want to hear it, but thank you for everything!