Japthi

November 2011

Een nieuw begin!

Het is weer woensdag en we zijn bijna 4 weken verder. Het lijkt een eeuwigheid geleden dat mijn familie hier was voor de opening. Zoveel goede dingen zijn er alweer gebeurd. Als ik terug kijk op deze periode is of heeft er echt een klein wondertje plaats gevonden. Ik zou namelijk eigenlijk helemaal alleen zijn in deze periode (het contact met de vrijwilligersorganisatie FSL is helemaal gestopt), maar de afgelopen maand kwam hulp overal vandaan en kregen we ook nog een extra veel bezoek vanuit Nl. Familie en Pauline, heerlijk dat jullie hier waren, een week was kort, maar de gesprekken en de gezelligheid zal ik niet snel vergeten! En dan Koni. Thja..wat kan ik zeggen, iedereen zelfs de meest stugge Indiërs krijgen een glimlach op hun gezicht als ze bij Koni naar binnen lopen. De kinderen zijn blijer dan ooit en ook rustiger omdat ze nu eindelijk een buiten hebben waar ze kunnen spelen en ravotten, je zou Pavan eens moeten zien. Hoe hebben we het ooit gedaan in dat kleine Japthi zonder buiten! Natuurlijk hebben we met zijn allen naar dit moment toegeleefd en het lijkt bijna alsof er nu een einde aan vast zit. Maar het tegendeel is waar; we kunnen nu pas echt beginnen! We kunnen van Koni echt een fantastische school en verblijf maken voor gehandicapte kinderen. En dat gaan we ook doen. In Japthi konden we niet groeien en was het meer overleven met wat we hadden en zorgen dat de kinderen in zo goed mogelijke omstandigheden konden leven. Eigenlijk waren we de afgelopen 4,5 jaar voornamelijk bezig met het herstellen van de schade die bij de kinderen was aangebracht. Helaas doen of moeten we dat nu nog steeds doen bij sommige kinderen die nieuw binnen komen, want de omstandigheden voor gehandicapte kinderen in India blijven erbarmelijk slecht, denk maar aan Vidhya, die 7 jaar in een hoekje van een hutje zat zonder ooit het daglicht te zien. Ik heb vandaag een prachtig filmpje van haar gemaakt; kijk eens hoe ze straalt. Nee, klaar zijn we nooit, zeker niet in dit land en hulp vanuit Nederland zal altijd nodig zijn, niet alleen financieel, maar ook van mensen die willen komen helpen. Ik zou het liefst iedereen willen uitnodigen om een keertje te komen kijken, want hoe bijzonder is het dat wij met zijn allen uit NL zo’n mooi weeshuis hebben neergezet! Haha tickets in februari en maart en april zijn heel goedkoop; rechtstreeks vanuit Amsterdam naar Goa. Vorige week ben ik samen met Shobha naar Bangalore op en neer gegaan (24 uur ) om rolstoelen te kopen voor Kishor, Reeshma en Divya, gelukkig konden we meteen alle 3 de rolstoelen bestellen en ze komen hopelijk volgend week aan, hoe mooi is dat! En…we zijn met de 4 oudste kinderen naar Goa gegaan om afscheid te nemen van Rick en Marlous en ook een beetje van Lotte, die vrijdag vertrekt. Wat was het gezellig en wat hebben Rick, Marlous en Lotte veel bereikt met zijn 3en. Zonder hen had ik het echt niet gered en ik zal ze dan ook echt gaan missen, niet alleen ik, maar ook de kinderen. Rick, Marlous en Lot; dank jullie wel voor alles. Dit weekend krijg ik nog fijn bezoek van Karlien en Serra en op dinsdag mag ik er dan eindelijk aan geloven; 2 weken vakantie; Calcutta en wandelen in Sikkem met Nicole. Ik wilde het kort houden, maar er is zoveel gebeurd. Vanochtend kregen we namelijk bezoek de ouders van Wiktesh. Hun kindje, Wiktesh, is 6 jaar, maar lijkt nog geen 2 jaar oud. Wat een ongelooflijk lief jongetje en iedereen, ook de kinderen, waren helemaal in de wolken met dit nieuwe jongetje. De ouders zijn arm en analfabeet en hebben 4 kinderen, waarvan de jongste 2 niet goed kunnen praten en Wiktesh is verstandelijk en lichamelijk gehandicapt. Wat er nog meer met Wiktesh aan de hand is, weten we pas later. Straks als hij wat meer gewend is laten we hem goed onderzoeken, de ouders hadden het geld er niet voor. Hij heeft namelijk misschien ook nog gehoorapparaatjes nodig. Maar dat is voor later, eerst maar wennen. Geniet van de foto’s van hele blije mensen in Goa en Koni en het filmpje van Vidhya en de rest. Liefs en tot in december (en duim maar even voor mij, want ik ga morgen de papieren inleveren voor mijn visum; hopelijk verlenging voor 1 jaar, helaas niet met de mogelijkheid om naar NL te komen). Maart

maartje, 24 oktober 2011 India , Kundapura Railway Station 32°

Het lichtje in Koni brandt Er brandt een lichtje in Koni. Het lichtje is aangestoken in bijzijn van iedereen en vanaf nu zal er altijd een lichtje branden, laat de goede energie maar komen, zeker nu Diwali morgen begint; het feest van het licht, kon het nog mooier.. Het was een fantastische dag, Shobha en ik hebben er zelf niet zo heel veel van mee gekregen, maar van achter de schermen kon ik de blije gezichten zien van al de mensen. Vele speeches zijn gehouden, waar de Nederlanders niets van begrepen, maar volgens Shobha waren ze mooi van inhoudt en vol lof over ons tehuis, ‘zoiets hadden ze nog nooit gezien’. Er werd hard gelachen toen ik mijn vaders speech vertaalde en toen Annaja het podium opsprong om Shobha te bedanken. De kinderen deden het fantastisch en zagen er prachtig uit. Nu eindelijk rust en kunnen we echt gaan genieten van Koni, wat is het mooi om de kinderen zo gelukkig te zien en vooral om te zien dat ze zoveel bewegingsvrijheid hebben. Ik ga nog even genieten van mijn ouders, het verjaardagsfeestje van mijn moeder, mijn broer en Yvet, die ongelooflijk hebben geholpen en ook hebben genoten, ik zal ze straks wel weer missen. Volgende week nemen we de oudste (Gowri, Chitra, Kishor, Rakshita en Annaja) een paar dagen mee naar Goa, ik heb er nu al zin in. Veel liefs en geniet van de foto’s gemaakt door Yvet. Maart

Ps Oom Roeland gefeliciteerd! pss Lieve Stef en Maarten geniet van jullie dochter! psss Dank voor alle lieve reacties en voor de steun van iedereen die zo meeleeft! Psss Lotte, Rick, Marlous dank voor jullie goede zorgen, ik had het niet gered zonder jullie!! Pssss Tessa, Sabien en Sandra, heel lief dat jullie er waren Psssss Karlien en Serra ik kijk uit naar jullie komst! psssss Emmie, Jan en Ad, de kinderen dragen allemaal de armbandjes en de haarbandjes pssssss Yolanda dank voor de zak met playmobile!

maartje, 18 oktober 2011 India , Kundapura Railway Station 32°

KONI de foto’s en filmpje!!! Dag 2 zit erop en wat een dag! Maar het is ons gelukt!! Dank voor alle lieve reacties gister, wat leven er veel mensen met ons mee, ongelooflijk bijzonder en fijn! Ik geef ons een maandje voordat we allemaal onze weg hebben gevonden, vandaag moesten we uitleggen aan de ‘helpermoeders’ hoe je een toilet doortrok en schoon moet maken, Nutana ging haar handen wassen aan het water waarmee ze doortrok, Guru plast gewoon lekker naast de pot ipv in de pot, Jaya Kumar was de hele tijd de keuken kwijt en Pavan wist van gekkigheid niet meer waar die naar toe moest rennen,, dus rende hij maar rondjes, Annaja viel de hele dag in slaap, waarschijnlijk van de opwinding. Iedereen was de weg kwijt, maar uiteindelijk vonden we elkaar aan het einde van de dag dan toch een beetje. Ook is ons vandaag een heel groot geschenk gegeven door de Goden van India, (pap lees even niet verder). Ik liep vandaag naar buiten en zag tot mijn verrassing een rat naar me toe rennen, ik dacht nog ’ wat doet een rat nog overdag zo dichtbij ons’ maar voor ik het wist zag ik vlak achter hem een gigantische cobra omhoog (rennen,kruipen) bewegen, de helft van zijn lichaam was in de lucht en ik zag hem duiken naar de rat. In schok zo vreselijk en realiseerde me 1 sec later wat er gebeurde, nou iedereen die mij een beetje kent wist dat daarna heel Koni en omstreken, mij hoorde. Helaas bleef de cobra de hele dag rond het terrein en konden de kinderen niet meer naar buiten, ik even min. Een prachtig wonderbaarlijk teken, volgens de familie van Shobha en de rest van India ons begin kon niet beter!!?? Hier over verschillen uiteraard de meningen! Wat een dag, nogmaals..op naar een nieuw begin! Ik heb altijd gezegd dat als ik een cobra zou zien, mijn visum niet verlengt zou worden, haha ik ben heel benieuwd, we weten dat volgende maand. Geniet van de foto’s en het filmpje, ik hoop dat het een beetje overkomt, want prachtig is het zeker!! Liefs