Beautiful India

Door: maartje

Blijf op de hoogte en volg maartje

13 Augustus 2023 | India, Kundapura Railway Station 

Dag lieve mensen,

Ik ben weer even voor een klein maandje in India.

De teachers waren de afgelopen week allebei ziek en in die weken daarvoor waren ze er ook maar zelden vanwege de overstromingen in ons gebied. Maar wat was het heerlijk om even alleen te zijn met de kinderen. Ik merk dat ik eigenlijk ook zoveel tijd besteed aan het opleiden en begeleiden van de teachers (en alles opruimen ), maar deze weken niet! Ik had ze allemaal voor mij alleen. En dat betekende een feestje. Alles werd net even anders gedaan, met iets meer dans en muziek tussen door en af en toe ook een toneelstukje van Chitra; als lerares of een show van Rakshita die de zonnegloed voor iedereen voor deed. Heerlijk, zie de filmpjes.

De kinderen hebben afgelopen weken ook echt veel geleerd. Zeker de ‘oudere’ groep. We zijn zelfs begonnen met het introduceren van 1 meer, 2 meer en dat met alles wat ik in mijn handen kreeg (koekjes, tafels en stoelen, ballen etc..). Ik denk dat we er nog wel even over doen, maar een begin is gemaakt en ze begrepen het! En sommige kinderen, zoals Sujay en Vikranth maakten in een keer ongelooflijke sprongen. Ik vind het ook echt te gek om te zien hoe anders ze leren, Vikranth vind het fijn om alles visueel te maken met motorische ondersteuning en Sujay doet werkelijk alles in zijn hoofd en raakt juist in de war als we het aanbieden met vuisten boven elkaar of met voorwerpen. En Gowri, ach zij is de beste lerares die we hebben en kopieert letterlijk elk woord van mij (haha soms in een verkeerde context maar dat maakt niet uit, de kinderen begrijpen haar en….luisteren).

Kleine Vishnu (hij is echt heel klein voor zijn leeftijd ) verblijft sinds kort ook bij ons in Koni. De tocht van 2,5 uur per dag (meer dan een uur heen en terug) werd hem te veel. Ben benieuwd hoe hij het gaat doen. Eigenlijk vind ik hem veel te jong, maar hij kan nergens anders naar school (de scholen accepteren hem niet vanwege zijn epilepsie ). De groep is gelukkig dol op hem. 

Shobha en Chetena waren deze week ook echt heel fijn, de kinderen genieten zo van Shobha als ze in een goede bui is. Ze heeft de hele week de begin yoga overgenomen ( iets strenger dan ikJen iets meer ‘ echte Indiase’ yoga ), maar de kinderen vonden het geweldig. Chetena hielp in de middag mee met creatieve therapie ( een mooie naam voor knutselen ), waar de kinderen heel goed in zijn en zelfs bijna een uur lang gefocust aan konden werken met elkaar. Kortom we hadden een prachtige week en ik voelde gewoon hoe dankbaar ik dan ben.

Het dak zit erop, we moesten wel een kokosboom omzagen, wat weer een hele happining was, maar hopelijk blijven we nu binnen droog!

Wat gebeurt er veel op de wereld, de aarde staat in brand. Waar voorheen natuurrampen veelal gebeurden op plekken zoals bij ons hier in India, gebeurt het nu overal. Waar mogen we naar luisteren en wat wordt ons verteld ?

Iets anders..Ik ben een prachtig boek aan het lezen; The Covenant of Water, geschreven doorDr. Abraham Verghese. Werkelijk prachtig. Misschien kennen sommige van jullie zijn eerdere boek; De heel meesters.

Wat zo bijzonder is, is dat Oprah dit boek zo mooi vond dat ze er meteen 6 ‘lessen’ aan heeft gewijd met de schrijver. Ik deel met jullie de eerste.

Het boek begint in Kerela, de State (provincie) onder ons (wij wonen in Karnataka). En door het lezen van het boek en de gesprekken van Oprah met de schrijver realiseer ik mij hoeveel India al in mij zit. Zoveel herkenning, zoveel raakvlakken, gebeurtenissen waar anderen van schrikken of van op kijken, zijn voor mij alleen maar zoiets van oh ja..dat was toen en ja.. dat hebben wij hier ook..Het boek speelt zich af in begin 1900 en natuurlijk is er heel veel veranderd. Maar een voorbeeld; in het boek komt de ziekte cretinisme voor ( ernstige schildklierafwijking ), Vino kwam 13 jaar geleden bij ons met deze ziekte. En helaas gaat het nu weer niet goed met hem en ga ik volgende week samen met hem naar Mangalore om te kijken of de artsen iets voor hem kunnen doen.

India leeft in mij, zit in mij. India is altijd in beweging, als een onzichtbare stroom die door je heen gaat, zonder dat je het doorhebt, wordt je meegenomen. En er wordt ook van je gevraagd mee te gaan met deze stroom, net zoals in het verkeer hier. Doe je dat niet…dan bots je, zoals ik, tegen een koe op, haha nee hoor…die kwam onverwachts en behoedde mij, zoals Shobha het uitlegde, voor een grotere ramp.

Wat India voor mij ook speciaal maakt is dat ik hier altijd iets kan doen voor de ander. Er is altijd wel iemand op straat waar ik iets aan kan geven, of een moeder in Koni die komt voor hulp of een Annaja die zo intens blij is met bezoek. En het kunnen geven, het niet altijd bezig te hoeven zijn met mijzelf, geeft mij zoveel voldoening. Zonder dat ik iets terug verwacht van de mensen aan wie ik het geef, want dat komt toch wel..

Dr. Abraham Vergheseheeft ook een prachtige Ted-talk, hierin verteld hij zijn ervaringen als arts naar zijn patiënten toe. Op een manier hoe ik ook in het leven sta naar de kinderen toe; door echt naar ze te kijken, ze te voelen en mij af te vragen wat de kinderen mij te vertellen hebben zonder woorden. Het mediumschap helpt hier natuurlijk ook bij en ik zie nu dat ik dit eigenlijk al heel veel langer bij mij draag.

Ik schrijf deze brief vanuit het prachtige Ladakh. Waar ik na bijna 20 uur reizen ben aangekomen voor een weekje. Hierna vlieg ik weer terug naar Amsterdam.

Geniet van jullie vakantie allemaal,

Lieve groet,

Maartje

ps voor diegene die het leuk vinden, er is een filmpje gemaakt over Koni ( en ik spreek Kannada 😇, de lokale taal die we meestal spreken met de kinderen ) https://bit.ly/3Dh5csA