Dag lieve mensen,

Eindelijk weer een bericht van mij. Ik ben alweer een tijdje terug in India en heb eindelijk even de tijd om te schrijven.

Mijn ziek zijn kreeg in Nederland nog een staartje, uit eindelijk bleek na 4 dagen AMC, dat ik ook nog tyfus in mijn bloed heb / had zitten en dat de bloedtransfusie van mijn moeder en Jannek niet matchte met dat van mij, mijn lichaam brak mijn rode bloedlichaampjes af. In februari wordt alles weer gecontroleerd en ik moet hier goed oppassen, want blijkbaar accepteert mijn lichaam geen bloedtransfusies (ik rijd nu iets langzamer ). Mijn herstel is wonderbaarlijk snel verlopen en ik geloof erin dat dat alles te maken had met de goede zorgen van vrienden en familie in Nederland en mijn positieve instelling dat ik beter wilde worden en zijn. En dat ben ik nu dan ook eindelijk (HB is nog wel te laag, maar daar merk ik niets van!).

Afrika mag nog even op zich laten wachten, maar ik kijk er met een heel goed gevoel op terug, and I will be back. Ik voel dat er meer projecten zullen komen..

Maar..dat duurt allemaal nog even, want voorlopig ben ik gewoon weer terug in Koni, bij de kinderen. Ik ben uiteindelijk bijna 2,5 maand geweest, het langste ooit in deze 10 jaar! Het weerzien was heel fijn, ik keek er echt naar uit de kinderen weer te zien. Ook de kinderen keken er erg naar uit. Nu nog steeds heb ik, waar ik ook ga, kinderen achter mij aanlopen alsof ze elk moment van de dag willen weten waar ik ben..
Het is gelukkig in Koni ongelooflijk goed gegaan. Mede dankzij de goede zorgen van Chetena en Shobha, maar ik had ook erg goede vrijwilligers, waar ik heel dankbaar voor ben.

Ik ben de afgelopen week alleen maar bezig geweest met ziekenhuizen en alles weer herstructureren. Chitra heeft zeker een operatie nodig aan haar oor, we gaan nu kijken waar we dat het beste kunnen laten doen. Vino heeft veel last van zijn schildklier en moet nauwlettend in de gaten worden gehouden en ook hij zal in de toekomst een operatie nodig hebben aan zijn oren. Ook Gowri heeft last van haar schildklier en haar medicatie moet worden verhoogd. Ik kreeg gelukkig hulp van een arts die ik had ontmoet in Goa. Ik was namelijk van het weekend in Goa met Gowri, Vino, Saurab en Chitra. Ongelooflijk genieten. We worden zo fijn ontvangen, iedereen kent ons daar, krijgen een prachtig hutje en de kinderen voelen zich thuis. Echt een cadeautje.

De kinderen worden steeds groter en hebben steeds meer behoefte aan nieuwe uitdagingen. Dat is voor mij zelf ook een hele uitdaging, want elk kind heeft eigenlijk behoefte aan iets anders. Met de vrijwilligers en de teachers, probeer ik elke keer de stof / dag zo in te delen, dat elk kind gezien wordt en wordt uitgedaagd op zijn of haar niveau. Zo krijgt elk kind elke dag 20 minuten 1 op 1 begeleiding. Ook zijn we nu bezig om de teachers meer te trainen op klassikaal lesgeven. Leespraat blijft voor mij de mooiste methode om mee te werken en gelukkig komt er nu een vrijwilliger uit Nederland die met de methode bekend is, zodat ik wat hulp krijg. Over een paar weken is mijn moeder alweer hier en dat is voor de kinderen, naast morgen de kerst decoratie ophangen en de kerstboom optuigen, het mooiste cadeau. Ook krijgen we in 2018 weer vrijwilligers die vorig jaar al zijn geweest. Voor de kinderen betekend het zoveel als vrijwilligers terugkomen, ze worden dan weer herkent en misschien wel erkent..

Morgen en zondag dus de hele dag besteden aan het versieren van Koni voor kerst, de kinderen kijken daar serieus al een jaar naar uit, terwijl we in India niet eens echt kerst vieren. Toch voelen ze aan dat het iets speciaals is (ok ok…ik versier Koni dan ook wel echt helemaal, wordt er alleen maar kerstmuziek gedraaid en steken we vanaf maandag elke dag een kaarsje aan bij het stalletje , ook ik houd namelijk van rituelen!).

Volgende bericht met een lieve kerstwens van ons,
Liefs

Maart