Een bed

Lieve mensen,  

Graag deel ik de aankomende tijd wat verhaaltjes / gedichten over de kinderen van Koni. Ik plaats er ook een foto bij.  

Liefs. 

Gedichten die harten openen. Gedichten die gaan over de vaak onzichtbare rituelen en dingen in het leven waar zoveel schoonheid en puurheid in verborgen liggen.  

Pavan was de kleinste van het stel. Hij was 6 jaar en woonde al sinds zijn 3de in Japthi (Koni). Als ik in de ochtend aankwam in het tehuis lag hij vaak samen met een ander jongetje, Suhan, opgekruld op de vloer. Helemaal in elkaar zonder kleren. Beide waren niet zindelijk.  

Een bed  

Een bed om op te slapen 
Geborgen voelen en beschermd 
Zachtheid omdat je wordt gedragen 

Een bed zo vanzelfsprekend 
In de ogen van zovelen 

In mijn droom lig ik te slapen 
Ben ik geborgen en veilig 
Met deken als bescherming 
Op een matras wat mij draagt 

Ik ben blijven hopen 
Tot ik op een dag wakker werd 
In een bed om op te slapen.