Hier eindelijk weer een bericht van mij. Er is veel gebeurd in de afgelopen maanden. Ik ben net weer terug in India en ik moest heel even settelen voordat ik weer een berichtje kon schrijven.

Laat ik bij het begin beginnen. Ik wil iedereen heel erg bedanken voor de berichtjes en het meeleven na de dood van Kishor. Zijn overlijden heeft mij diep geraakt en nog steeds als ik er nu over praat, schiet ik soms vol. Om Kishor een plekje te kunnen heb ik vlak na zijn overlijden besloten om toch de Santiago de Compostela te lopen. Voor mij was dat een hele mooie manier om alles te overzien. Ook voelde ik dat ik even weg moest uit India. Ik weet dat in een land zoals India dit soort dingen kunnen gebeuren, maar ik had nooit verwacht het zo dichtbij mee te maken en al helemaal niet met iemand van wie ik zoveel hield. De Santiago heeft mij heel veel gebracht. Ik heb mezelf kunnen vergeven en India, indirect ook. Kishor liep veel naast mij en op het laatst voelde ik dat het goed was. En zo voelt het nu nog steeds. Mijn schuldgevoel wat ik al die tijd naar hem had is weg en ik weet dat hij goed terecht is gekomen. Het voelt afgesloten. En ik heb de hele hal in Koni laten versieren met foto’s en de meeste zijn van Kis, dus eigenlijk is hij nog steeds heel dichtbij ons!

Santiago was ook een soort healings proces voor mij, omdat ik vlak voordat ik wegging weer besmet was geraakt met een virus via de kinderen, die weer in mijn hart terecht kwam. Ik heb nu voor de 4de keer last van een pericharditis, Ongevaarlijk, maar wel heel veel vervelend. Gelukkig is hij nu zo goed als weg, alleen moet ik nog steeds erg mijn grenzen bewaken wat soms moeilijk is, zeker omdat ik zo graag elk moment bij de kinderen wil zijn.

Gelukkig heb ik deze week bezoek uit Nederland en daar geniet ik ( en de kinderen) heel erg van. Na 4 jaar zijn Ad en Emmie, weer bij ons. Zij begeleiden al 7 jaar verschillende scholen in India en hebben ons in het verleden ook erg geholpen. Heerlijk om te brainstormen over de kinderen en samen te werken met mensen die zoveel ervaring hebben. IN de weken dat ik weg was, waren er in Koni ook fantastische vrijwilligers, wat scheelt het toch als mensen ervaring hebben, zo fijn. Ik heb mij geen moment druk gemaakt over Koni, ik wist dat het goed zat. Eigenlijk ook een mooi gevoel; ik ben voor het eerst langer weggeweest en alles is heel goed gegaan in mijn afwezigheid; kortom ik ben mij (on :)) misbaar aan het maken.

Shobha, Chetena, de staff en ik vormen echt een mooi team en ik durf nu ook wel eerlijk te zeggen, dat we iets moois en bijzonders van Koni hebben gemaakt.

Ik blijf voorlopig weer lekker even in India, om te genieten van de kinderen en dit bijzondere land.

Veel liefs,
Maart

PS Lies en Mim, dank dat ik altijd bij jullie mag blijven als ik in NL ben.