Net terug uit Udupi, visum verlenging weer aangevraagd voor een jaar, en het blijft altijd spannend. Over 3 weken hoor ik meer. Ook boodschappen gedaan voor de kinderen. Dat doen we nog steeds in Udupi, helaas is er in Kundapur in de afgelopen 9 jaar veel bijgekomen, maar nog geen echte supermarkt. Grote boodschappen doen we dan nog steeds een uurtje verderop. Het meeste geld besteed ik nog steeds aan luiers. De ‘grote’, zoals Pavan van 15, past nog net in pampers xxl, maar dat duurt niet lang meer. Greshma van 14, Rakshita van 19, zijn ondertussen allemaal volwassen geworden en gebruiken de luiers, pampers xl, maar ook daar zullen ze snel uitgroeien..Gelukkig is in India voor alles een oplossing, maar terug naar de lappendoeken als maandverband, (zoals de helpervrouwen hier nog doen), gaan we niet!

Terwijl in Amsterdam velen genieten van mooie festivals, genieten wij hier eindelijk weer van een beetje zon. Zoals altijd begon op 1 juni de moesson hier in Kundapur. Het regent dan niet zomaar maar dagen achter elkaar. Heel Koni even op zijn kop, dagen lang bijna geen stroom en alles overstroomt! Gelukkig zijn we nu alweer 2 maandjes verder en gewend aan de muggen, de natte kleren (want niets wordt meer droog) en het water dat door de muren naar buiten komt etc. Elk jaar roep ik: dit is mijn laatste moesson, maar ik ben er nog altijd . De kinderen spelen nu heerlijk buiten, de meeste verkleed en in hun eigen wereldje. Het is zo bijzonder om te zien, hoe de kinderen zich ontwikkelen, met een eigen sterke wil en eigenwijze karakters. Er gebeurd hier zoveel, elke dag is anders, elke dag is een beleving. Het is niet dat ik word geleefd, maar ik word wel heel erg in het NU getrokken door de kinderen. En dat maakt het leven hier heel fijn.

Ik ben zelf even in Nederland geweest voor een prachtige training en voor de komst van mijn neefje, Tobi. Heel bijzonder. Wel gek om nu weer zo ver weg te zijn, als ik straks weer in Nederland ben, is hij alweer 6 maanden oud. Ik weet nog toen ik in Indonesië en Canada woonde, hoe moeilijk contact was, in Canada hadden wij thuis nog niets eens een computer met internet; ik schreef brieven en belde 1 keer in de maand collect call naar huis, gelukkig is dat nu allemaal anders!
Ook mocht ik in Nederland weer even meekijken met Heidi en ik kreeg weer tips van Hedianne. Zo fijn dat ik op afstand geholpen word met het lesgeven (Leespraat). Het lesgeven blijft voor mij de grootste uitdaging. Voor de groep staan, is voor mij niet meer dan normaal en komt zo natuurlijk. De kinderen genieten nog steeds het meeste als ik de yoga voorbereid. Maar mijn eigen uitdaging ligt hem in het individueel begeleiden van de kinderen. Echt kijken en leren luisteren naar wat het kind laat zien en verteld en daarop inspringen vind ik een hele kunst! Ik zou ook nog zo graag met iemand willen werken die echt voor de klas staat, ik denk dat dat voor ons zo’n aanwinst zou kunnen zijn. Wie weet gebeurd dat nog!

Over 2 weken krijg ik bezoek uit Nederland, van Marlijn en haar zoon Berend, dan ga ik weer twee weekjes wonen op Koni, bij de kinderen. Heel veel zin in. Ook zal ik dan eindelijk weer langs Kishor gaan, veelte lang geleden. Annaja is gelukkig wel weer terug bij ons en zo ook een nieuw jongetje: Sujay. Sujay, heeft het down syndroom en is al 10 jaar, een hele hand vol, want hij heeft van thuis niets meegekregen en mocht alles..

Kortom alles gaat eigenlijk heel goed in Koni. Bedankt lieve sponsors voor alle donaties afgelopen maanden, we kunnen weer even vooruit.

Liefs

https://m.youtube.com/watch?v=J-sDV-pUQEg

Onze gegevens:
Stichting Japthi Mijdrecht
Postulaat 20
3641 NE Mijdrecht
IBAN nummer:
NL76 RABO 0148 119530
BIC code:
BIC RABONL2U
ANBI nummer 820078207