Dag lieve mensen,

Met elke dag het vreselijke nieuws van Nepal op de voorgrond, toch even een positief berichtje naar jullie.

Vandaag eindelijk de brace voor Rakshita op kunnen halen. Heerlijk op zijn Indiaas, en ik moet er zelf nog wel aan gaan sleutelen,want anders kan ze hem nooit dragen. De brace is echt hard nodig, want ze kan bijna niet meer lopen, omdat de zwelling in haar voeten zo groot is door een blokkade in haar rug. In deze hitte een brace dragen is niet fijn en dan ook nog de geïmproviseerde steunkousen, maar Rakshita kan nog lachen. Hopelijk voorkomt de brace dat ze op den duur een operatie nodig heeft.

Morgen naar het ziekenhuis met Vino en Gowri voor hun schildklier probleem en zo werk ik langzaam, mijn lijstje met ziekenhuis bezoeken af.

Het is heerlijk rustig in Koni, 5 van de kinderen zijn opgehaald voor de zomervakantie en komen pas eind mei weer terug. Hierdoor ontstaat er meer ruimte en aandacht voor de andere kinderen die soms in de chaos even wat minder aandacht krijgen. Wel zijn de 2 zoontjes (5 en 6 jaar) van de helpervrouwen er nu en die vechten wat af met zijn tweetjes (en onze kids copieren dat weer). Ik moet in de toekomst ook nog echt iets aan bedenken voor onze jongens, want ze worden steeds groter en hebben ruimte nodig om zich vrij te kunnen bewegen en te spelen, als ik er niet ben. Overdag is er genoeg te doen en ruimte zat, maar na 6en als ik naar huis ga, moeten ze naar binnen en daar is minder ruimte en geen speelgoed. Speelgoed hebben we genoeg, maar zonder toezicht is alles binnen een dag kapot. Een grote rommel / speel kamer zou mooi zijn. Goed een project voor later.

Laatst kreeg ik via iemand een artikel over hoe je het beste kan communiceren met de Indiase mensen. Ik vind het nog steeds het aller moeilijkste om, als ik iets voor elkaar wil krijgen hier, het juist te communiceren. Ja / nee vragen werken nooit, iets voorstellen, wordt gezien als een order en zo zijn er nog 100 andere communicatie ‘ fouten’ waar ik tegen aanloop en ondertussen gebeurd er weinig van de dingen die ik zo graag gezien zou willen hebben. Mijn to do lijstje wordt steeds langer, maar dat lijkt de mensen hier niet te deren. En ok, eerlijk is eerlijk, ik heb het liefst alles binnen een dag gedaan, maar dat is in India onmogelijk! Geduld…

Zo krijgen we nog een nieuwe badkamer voor de jongens en komt er eindelijk een snoezel ruimte. Vraag niet hoe, maar ik heb het voor elkaar gekregen dat Shobha het er mee eens was, dat onze store room,omgetoverd mag worden tot een snoezel ruimte. Hoe mooi is dat. Een snoezelruimte is een plek waar de kinderen kunnen ontspannen, massages kunnen krijgen en rustig kunnen worden. Je hebt prachtige ruimtes in Nederland, met waterbedden en licht buizen, goed, we hebben niet eens genoeg water voor onze toiletten, dus dat zal niet gaan. Maar ik ga mijn best doen er iets moois van te maken!

Voor de mensen die op de hoogte waren, mijn hart is weer gezond en ik heb deze week eindelijk weer kunnen hardlopen. Laten we het zo houden! Dit weekend met Gowri, Vino en Chitra naar Goa om mijn verjaardag te vieren. Het wordt mijn 8ste verjaardag in India, de eerste keer was toen ik 30 werd en Jeroen en Yvette nog in India woonde, nu zijn we alweer 8 jaar verder. Volgende week ook weer een bezoek aan Kishor en Annaja, kortom ik ben weer druk.

Liefs

ps https://www.youtube.com/watch?v=J-sDV-pUQEg&app=desktop
nogmaals de link van het filmpje, stuur het rond 🙂
pss als mensen nog mensen weten met ervaring met onze doelgroep en ons een maandje of 2 zouden willen komen helpen, heel graag ; ergotherapeuten, fysiotherapeuten, pabho studenten, creative therapie, logopedie, ik kan hun kennis goed gebruiken!