Japthi

1 augustus 2013 | Door: Maartje
Kundapura Railway Station, India

Verandering

Even snel een berichtje, voor ik zo op mijn scooter stap naar de kinderen. Ondanks dat het hier ongelooflijk veel en hard regent, de toiletten soms overlopen, de kinderen gek worden als ze niet naar buiten kunnen, ik geen lange afstanden met de bus durf te nemen ivm ongelukken, dus ook gek wordt in het weekend, als ik niet weg kan, de wegen bijna allemaal kapot zijn, gaat het heel goed in Koni.

Ik had toen ik terug kom bedacht (ook om mijn gedachte even af te leiden) dat alles anders moest. En zo gezegd zo gedaan. Ik heb de klassen helemaal omgegooid, het schema aangepast en de groepen beter verdeeld op niveau. En het werkt fantastisch. Alle kinderen krijgen nu 1 op 1, Vino en Megana krijgen thuis scholing (gericht op het normale onderwijs hier in Karnataka), leespraat wordt langzamerhand steeds meer toegepast en in de middag krijgen de kinderen die het echt kunnen creatieve therapie en de andere krijgen yoga van mij. Kortom, er wordt steeds gerichter gekeken naar het kind en wat het kind nodig heeft, dat kan omdat alle basis voorzieningen na al die jaren hard werken, aanwezig zijn.

Helaas gaat het met Kishor niet zo goed, hij gaat snel achteruit en zijn lichaam laat hem in de steek. Hij zit nu bijna de hele dag in de rolstoel en kan niets meer zelf, maar (en daar kan iedereen een voorbeeld uit nemen) hij is (bijna) altijd vrolijk, zeker nu hij zijn nieuwe rolstoel heeft waarin hij perfect past. Ook heb ik na een maand Annaja weer opgehaald van thuis, hij was er ook niet goed aan toe, erg afgevallen, dikke enkels, slechte verzorging, maar ook hij kon lachen. Ik ga hem vaker ophalen, had ik bedacht. Ik geef zijn familie ook altijd extra medicijnen en fruit, zodat ze wat aansterken, het zijn gewoon echt arme mensen., die moeten overleven en keihard moeten werken.

Dit even voor nu, een paar leuke foto’s en ik probeer ook een filmpje erop te zetten.

Liefs Maart