Japthi

9 maart 2013 | Door: maartjevdbrand

307 12 Kundapura Railway Station, India

Dag lieve mensen,

Vanuit een warm India schrijf ik eindelijk weer naar jullie. Ik heb maandag dan eindelijk mijn visum gekregen, met heel veel dank aan Max, zonder hulp was het niet gelukt, dank je wel, bijzonder. En ik ben daarna zo snel mogelijk vertrokken naar de kinderen. Ik zal jullie weer alle details besparen, maar ik mag 6 maanden blijven en hopelijk kunnen we het visum na deze 6 maanden weer verlengen.

Het was een raar moment om weg te gaan, zeker nu ik weet dat een van mijn goede vriendinnen heel veel steun kan gebruiken. Maar ik leef in gedachte intens met haar mee.

Het waren 2 hele fijne en drukke maanden in Nederland, ik heb veel mensen gezien, bijna iedereen, en ik heb veel kunnen doen voor de kinderen hier. Ik voelde mij enorm welkom en het leek alsof ik iedereen de maand daarvoor nog had gezien, terwijl het voor sommige bijna 4 jaar geleden was. Hoe bijzonder is dat, na bijna 6 jaar, nog zoveel contact met vrienden en familie.

En ook hier is alles heel goed gegaan. De kinderen zagen er stralend uit en Shobha en Chetena en de rest van het team hebben het perfect gedaan (met veel dank aan de vrijwilligers). Eigenlijk is dat het grootste cadeau wat ik heb kunnen krijgen na al die jaren hier: Manasa Jyothi functioneert bijna geheel zelfstandig op een manier waarbij de kinderen voorop staan en ze zo goed mogelijk onderwijs krijgen, zoals ik het heb geprobeerd over te brengen. Financieel zijn ze nog helaas lang niet zelfstandig, maar ook daarin heb ik vertrouwen en daarvoor hebben wij natuurlijk de Stichting.

Ik ben heel benieuwd wat India dit jaar mij gaat brengen, alles staat open en ik voel dat er nieuwe dingen staan te gebeuren. Maar dat ik voorlopig nog even in dit land wil blijven en goede dingen wil gaan doen, staat vast, met Carlijn naast mij.

Ik mag zo de rolstoel van Vidhya gaan ophalen bij de taximan, want die was de vluchtmaatschappij vergeten in Amsterdam. Een prachtige rolstoel en ik kan niet wachten tot Vidhya er in zit en zich zelf kan voort bewegen. En ik had ook een mooi loop fietsje voor Kiran en Vino meegenomen, nog even oefenen en ze kunnen het net zo goed als de Nl kindjes!

Veel liefs,
Maart